بی توجهی دانشگاه‌ها به قوانین افزایش جمعیت / دانشگاه حلقه رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی است
تاریخ انتشار: ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۴۶۶۹۹
جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه‌های خراسان شمالی در نشست با استاندار این استان به مسائل و دغدغه‌های خود در خصوص رفع مشکلات استان اشاره کردند.
به گزارش خبرنگار استان‌های خبرگزاری دانشجو، جمعی از فعالان دانشجویی خراسان شمالی در نشست صمیمی با استاندار این استان به مشکلات و دغدغه‌های خود را در خصوص مسائل مختلف استان مطرح کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مصطفی محمدی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه بجنورد در این جلسه با اشاره به نقش فرهنگی دانشگاه در تربیت دانشجویان، اظهار کرد: مدیریت فرهنگی قوی دارای ایده، فکر و راهکار در مجموعه مدیریتی دانشگاه‌های استان دیده نمی‌شود.
محمدی با اشاره به تاکیدات رهبر انقلاب پیرامون فضای فرهنگی دانشگاه‌ها، گفت: دانشگاه بجنورد قائل به این مسائل نیستند.
مسول بسیج دانشجویی دانشگاه بجنورد با تاکید بر اینکه دانشگاه حلقه رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی استان است، افزود: دانشگاه‌های استان باید در حوزه کشاورزی و گردشگری وارد شوند تا این استان تبدیل به قطب کشور در زمینه علمی شوند.
وی با اشاره به جذب غلط دانشجو در استان، گفت: دانشگاه بجنورد طی یک سال ۱۲۰ دانشجو عمران جذب کرد، اما نیمی از آن‌ها یا اخراج و یا انصراف دادند که این معنی واضح عدم مدیریت است.
عدم همکاری دانشگاه‌ها با دانشجویان باردار
عسل نورانی، دیگر دانشجوی فعال سخنران در این مراسم بود که اظهار کرد: رشد جمعیت از جمله مهمترین مسائل استان و کشور است؛ در استان شاهد کاهش نرخ باروری بودیم که نشان می‌دهد اقدامات موثر و یا کافی نبوده است.
وی با اشاره به عوامل موثر در رشد جمعیت، افزود: یکی از این عوامل پرداخت تسهیلات بانکی است، اما بانک‌های استان در این زمینه فعالیت خوبی ندارند لذا باید نظارت بیشتری اعمال شود.
نورانی گفت: دانشگاه‌ها موظف هستند کلاس‌های دانشجویان باردار را مجازی برگزار کنند، اما تاکنون به صورت کامل تن به این کار نداده‌اند.
انتقاد از اجرا نشدن جلسات هیات امنای دانشگاه فرهنگیان
علیرضا اکرامی فر، مسول بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان خراسان شمالی نیز به مشکلات این مجموعه اشاره داشت و اظهار کرد: اکنون جو سیاسی انتخابات برای اداره کل آموزش و پرورش حاکم است و با بهانه‌های مختلف کار سیاسی می‌شود.
وی با بیان اینکه در انتصابات، جابجایی‌ها و برنامه‌ها جناح بندی انتخابات آخر سال موثر است، گفت: اختلافاتی بین نهاد‌های متولی تربیت مانند تبلیغات اسلامی و آموزش و پرورش وجود ندارد.
وی افزود: آخرین بار جلسه هیات امنای استان به ماه‌ها قبل بازمی‌گردد که نشان می‌دهد شخص استاندار نیز به وظیفه خود مبنی بر حضور در این جلسه عمل نکرده است.
این دانشجو گفت: ۵۰ درصد هیات علمی دانشگاه دارای پست مدیریتی هستند که قطعا فضای علمی را با مشکل مواجه خواهد کرد.
معضل حفر چاه‌های غیرمجاز
یاشار بداخشانی، فعال دانشجویی از دانشگاه پیام نور بجنورد به یکی از مشکلات استانی با عنوان «خشکسالی و تنش آبی» اشاره کرد و اظهار کرد: کشاورزی ناکارآمدی داریم به طوری که ۹۰ درصد منابع آبی کشور در حوزه کشاورزی مصرف می‌شود در حالی که کمتر از ۲۰ درصد اشتغال کشور را ایجاد می‌کند.
وی با اشاره به اقدامات انجام شده طی سال اخیر که قابل تقدیر است، افزود:، اما روستا‌هایی مثل چهارخروار که تنها ۲۰ کیلومتر با بجنورد فاصله دارد، ۳ روز در هفته از نعمت آب محروم است که علت آن حفر چاه‌های متعدد می‌باشد.
این دانشجوی فعال خاطرنشان کرد: دستور پرشدن این چاه‌ها صادر شده، اما مشخص نیست چرا این دستور اجرایی نمی‌شود.
بلاتکلیفی بیمارستان مادر و کودک
فاطمه وضیع، مسول بسیج دانشجوی دانشگاه آزاد بجنورد نیز در این دیدار به موضوع مهم جانمایی بیمارستان مادر و کودک اشاره داشت و گفت: پس از گذشت چندین ماه این مسیله رقم نخورده است.
وی افزود: استاندار مهلت چهار روزه برای تعیین تکلیف این موضوع داد، اما با گذشت ۱۰ روز این همچنان موضوع به سرانجام نرسیده است.
مسیر غیرشفاف خراسان شمالی در توسعه
مهدی شمس، دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی خراسان شمالی نیز در این جلسه اظهار کرد: باوجود مشکلات استان، ظرفیت‌های مغفول زیادی داریم که می‌تواند گره‌ها را بگشاید.
وی افزود: با تغییر دولت‌ها و مدیران، مسیر شفافی برای رشد بلند مدت استان مشاهده نشده است.
این فعال دانشجویی ادامه داد: مدیریت فعلی در خراسان شمالی جهادی و تحول آفرین نیست و علت آن نادیده گرفتن نیروی انسانی کارآزموده است؛ استان تبدیل به مکانی برای تجربه اندوزی مدیران شده است.
وی افزود: نباید با شعار دولت مردمی به صورت پوپولیستی رفتار کرد و مردم استان نقشی برای راهبرد‌های استان ندارند.
فاطمه شاکری، مسول بسیج دانشجویی دانشگاه نیز در این جلسه تاکید کرد: گردشگری یکی از مسایل مهم و قابل تاکید استان است که تاکنون به طور کامل و جامع به آن توجه نشده است.
وی تصریح کرد: پس از گذشت یک دهه از تاکید رهبر انقلاب، همچنان شاهد حرکت چشمگیر در حوزه گردشگری دیده نشده است.
شاکری با اشاره به پتانسیل ویژه روستاهای استان در حوزه گردشگری، گفت: رونق این مسیله سبب پیشگیری از مهاجرت مردم به شهرها می‌شود.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: بسیج دانشجویی دانشگاه دانشگاه بجنورد خراسان شمالی دانشگاه ها مسول بسیج
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۴۶۶۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کیفیت و بی‌توجهی: دست اندازی در جاده پیشرفت راهسازی ایران
سال ۱۸۵۲ بود که بشر برای نخستین‌بار در خیابان‌های شهر پاریس آسفالت ریخت. از آن به بعد، این فناوری نفتی محبوب‌تر شد و با رشد صنعت خودرو، ضرورت پیدا کرد. کشوری در جهان نیست که خیابان آسفالت نداشته باشد.
به گزارش پدال، هر بار که از خانه خود بیرون می‌آییم، آسفالت یکی از اولین تصاویری است که آن را می‌بینیم؛ هرچند که کمتر به چشم می‌آید. بنابراین می‌توان با اطمینان گفت که نقشی اساسی در زندگی ما دارند.
متاسفانه با وجود اینکه کشور ما یکی از اصلی‌ترین و بزرگ‌ترین تولیدکنندگان نفت جهان به شمار می‌رود، در فراهم‌آوری آسفالت باکیفیت برای شهروندانش مشکل دارد. پس در این مقاله بر آن شدیم که نگاهی به این مسئله داشته باشیم که اصلا آسفالت خوب چگونه است؟ چه پیش‌نیازهایی برای تولید آن وجود دارد؟ سپس به مشکلات اصلی راهسازی شهری و بین‌شهری نگاهی می‌اندازیم.
در انتها هم به پاسخ شهرداری‌ها به معضل سرعت یعنی دست‌اندازها ادای احترام خواهیم کرد. اما پیش از هر چیزی، شایسته است نگاهی مختصر به نحوه تولید آسفالت داشته باشیم.
ابتدا سنگدانههای سرد مانند شن و ماسه به خشک‌کن منتقل می‌شوند. سنگدانههای خشک‌شده با استفاده از صفحه ارتعاشی در اندازه‌های مختلف دسته‌بندی می‌شوند و به ترکیب قیر و مواد فیلر می‌رسند تا ذخیره‌سازی شوند.
واحد کنترل کیفیت، استاندارد آن‌ها را بررسی می‌کند. در این فرایند از آسفالت بازیافتی هم استفاده می‌شود که میزان آن باید درحد طبیعی باشد وگرنه افزایش آن باعث کاهش کیفیت آسفالت خواهد شد.
شاید برای مصرف‌کننده، صاف‌ترین و تیره‌ترین و خط‌کشی‌شده‌ترین شکل آسفالت بهترین آن باشد اما پیش از تبدیل کردن خیابان به پیست مسابقه باید به نکاتی توجه شود.
کیفیت بالای قیر، دانه‌بندی مناسب سنگ‌دانه در مرحله تولید، مقاومت فشاری مناسب و استفاده درست از گیلسونایت، زیرسازی درست، سطح روان آسفالت‌کاری، مقاومت کششی خوب، مقاومت در برابر ترک‌خوردگی و قیمت مناسب از جمله ویژگی‌های اصلی یک آسفالت درخور هستند. با در نظر داشتن این فاکتورها، بهتر می‌توان به خیابان‌ها و جاده‌های داخلی نگاه کرد و آن‌ها را ارزیابی کرد.
چرا آسفالت خوب مهم است؟نهایتا چه راه خاکی باشد و چه آسفالت، خودروهای ما آن را می‌پیمایند. اما در پذیرش این واقعیت نه‌چندان خوشایند دو فاکتور مهم وجود دارد: نخست آنکه به‌عنوان شهروندان این سرزمین باید بدانیم که لایق خدمات شهری درست و مناسب هستیم.
هرچند این کلیشه در سراسر جهان وجود دارد که «مردم باید حقشان را از مدیران، طلب کنند» اما هیچ‌گاه نباید این مسئله باعث شود تا جایگاه خود را فراموش کنیم. هدف اصلی ایجاد یک سازمان خدمات‌رسانی است نه بهانه‌تراشی!
دوم آنکه بهره‌مندی از آسفالت مناسب می‌تواند تاثیر به‌سزایی روی سلامت خودروهای ما داشته باشد. بخش بزرگی از خودروهای بازار داخلی بی‌کیفیت هستند. شرایط اقتصادی مشتری ایرانی را مجاب کرده تا به پایین‌ترین سطح امکانات مانند سیستم تهویه و بالابر برقی شیشه بسنده کند (هرچند این مورد هم تا چندی پیش به‌عنوان آپشن معرفی می‌شد).
پس اگر خودروی بی‌کیفیت را در خیابان یا جاده بی‌کیفیت قرار دهید، نتیجه آن چیزی جز افزایش استهلاک خودرو، ناراحتی سرنشینان و افزایش دردسرهای سازمان‌ها نیست.
تصور کنید یک خیابان مهم و پرتردد در شهر ۶۰ هزار نفری «الف»، کیفیت مناسبی دارد، به‌اندازه کافی بزرگ است و به‌جای دست‌اندازهای بی‌امان، از خط‌کشی درست و سیستم ترافیکی هوشمندانه استفاده می‌کند و صدالبته مانند سطح کره ماه، مملو از چاله نیست.
تردد خودروها در این مسیرها سروصدای کمتری در کابین ایجاد می‌کند. خط‌کشی‌ها هم می‌توانند به حرکت مردم نظم بیشتری بدهند تا حرکت ترافیک روان‌تر باشد. در نتیجه، آرامش راننده و سرنشینانش بیشتر حفظ می‌شود که خود، روی کیفیت رانندگی و کاهش تصادفات تاثیری مثبتی خواهند گذاشت.
علاوه‌بر آن، شهر ظاهر مرتب‌تری می‌گیرد و سطح رضایت عمومی از زندگی در آنجا افزایش پیدا می‌کند. اگر خیابان‌های شهرهای زیبا یک فاکتور مشترک با یکدیگر داشته باشند، آن آسفالت و خیابان‌کشی مناسب است.
از دید نگارنده، در زمینه زیبایی شهری، پس از آسفالت و ساختمان‌های مرتب، خودروها اهمیت پیدا می‌کنند. من هم دوست دارم با خرید یک دستگاه پورشه ماکان به زیبایی شهرم کمک کنم اما همان‌طور که در مقالات دیگر اشاره کرده‌ام، گاراژ خانه‌ام برای آن جا ندارد!
بی‌شک پاسخ این سوال، یک «بله» به‌وسعت ایران است. پیشتر در مقاله‌ای جداگانه به نبود آینده‌نگری در طراحی شهری اشاره کرده بودیم که می‌توانید آن را از بخش مقالات مرتبط (ابتدای مطلب) مشاهده کنید. کیفیت پایین زیرسازی یکی از اصلی‌ترین معضلات راهسازی ایران است. مسئولان راهداری و شهرداری‌ها به‌گونه‌ای در انجام پروژه‌ها «صرفه‌جویی» می‌کنند که انگار اگر یک پروژه با کیفیت «عالی» به اتمام برسد، آن مسئول را تبعید خواهند کرد.
سازمان‌های ما برای حفظ سرمایه و جبران کمبود بودجه‌هایشان از کیفیت خدمات کم می‌کنند اما دریغ از آنکه همین انتخاب باعث خرج و نگرانی بیشتر برای مردم و خود سازمان مربوطه می‌شود. نمونه آن هم در مناطق مسکونی و جاده‌های بین‌شهری کم نیست.
اگر شما هم یک مسیر را روزانه طی کنید، با چاله‌ها و خرابی‌های آن آشنا می‌شوید. برای اینکه از وضعیت جاده سایر نقاط کشور هم با خبر باشید، کافی است یک‌بار بلیط هواپیما تهیه نکنید و با پژو یا سمندهای زرد خطی از شهر «الف» به «ب» بروید.
نمی‌دانم چه کسی، چگونه و در نتیجه چه اتفاقی استفاده از دست‌انداز در خیابان‌ها و به‌ویژه، جاده‌های کشور مناسب و «عقلانی» دانسته است؟ از زمانی که به‌عنوان یک کودک دوچرخه‌سواری یاد گرفتم، با دست‌انداز سر کوچه مواجه شدم.
به یاد دارم که به من می‌گفتند وجود آن‌ها برای کاهش سرعت مردم و موتورسواران ضروری است. تا اینکه با خودرو در جاده‌های شمال کشور، از خراسان‌شمالی تا گیلان، سفر کردم و با دست‌اندازهای بی‌شمار روبه‌رو شدم.
دست‌اندازهایی که اگر با سرعت قانونی جاده از آن‌ها عبور کنید، حتما اتفاقی ناگوار برای شما یا خودروتان رخ خواهد داد. بی‌شک شماری از آن‌ها هم فاقد تابلوی هشدار هستند که خود احتمال عبور نامناسب از روی دست‌انداز را افزایش می‌دهد.
برایم سوال است که چگونه مردم کشورهای دیگر از تاجیکستان گرفته تا ایالات‌متحده به اندازه ما به دست‌انداز نیاز ندارند؟ یعنی ما موتورهای بیشتری داریم؟ با توجه به جمعیت کشور آمریکا این مورد بعید است. آیا خودروهایمان سریع‌تر هستند؟ گمان نمی‌کنم چون حتی مردم تاجیکستان هم به انواع مرسدس‌بنز و بنتلی دسترسی دارند پس قطعا سریع‌تر نیستیم.
آیا رانندگی پرخاشگرانه‌ای داریم؟ پس چرا مسئولان توانمندتری برای «مدیریت درست» رفتارهای ترافیکی روی کار نمی‌آیند؟ دوست دارم این مطلب را با همان سوالی که آغاز کردم خاتمه دهم: چرا کشور نفت‌خیز ایران، همچنان از مسیرهای بی‌کیفیت رنج می‌برد؟ چرا از دست سرعت‌گیرها راحت نمی‌شویم؟
کانال عصر ایران در تلگرام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»